بهترین تغییری که در سه ماه اخیر کردم و باعث میشه احساس کنم یک قدم دیگه در توسعه برداشتم، اینه که توانایی شنیدن انتقاد و شنید ایراد هام از اطرافیان رو پیدا کردم.
یعنی اگر یک فرد دلسوز گفت اینفینیتی تو فلان ایراد رو داری، نمیگم که نیازی به منشن کردن تو نیست و خودم بهتر خودمو میشناسم! اصلا جوابی نمیدم. فقط فکر میکنم. فکر میکنم که چقدر داره درست میگه اون فرد. و چقدر با سریع تر رفع کردن اون مشکل هزینه فرصت هامو پایین میارم و چقدر پروداکتیویتی زندگیم رو بالاتر میبرم.
دیگه از شنیدن ایراد هام از بقیه عصبانی نمیشم.
میدونی بسه دیگه هرچی خودم رو با خوبی هام گول زدم و بدی هامو نادیده گرفتم. دیگه شعار نمیخوام بدم. کافیه جهل و حماقت.
نمیخوام تو سایه زندگی کنم. میخوام به خورشید نگاه کنم.
درباره این سایت